❓چرا امام علی در ماجرای شهادت حضرت زهرا سکوت کردند؟
ــــــــــــــــــ
📝 پاسخ:
📣 دو راه جلوی امام علی بود: اول این‌که یار جمع می‌کردن و حقِ مسلّمِ خودشون رو مطالبه می‌کردن. دوم این‌که راضی به تحمل وضع موجود می‌شدن و در حد امکان به حل مشکلات مردم پرداختند. راهِ اول عملی نبود چون اقبالِ مردمی وجود نداشت.
👈 توی اون برهه زمانی، تعداد زیادی از بزرگان با بِرند و مارکِ "صحابه پیامبر" مخالف سر سخت علی بودند. تعداد زیادی از مومنان که سال‌های آخر به پیامبر ایمان آورده بودند، به ارتداد روی آورده بودند و در برابر حکومت علی قطعا موضع می‌گرفتند.
☝️این وسط یه عده مدعیان دروغین نبوت مثل "مسیلمه" و "سجاح" هم یار جمع کرده بودند! خطر رومیان هم باید جدی گرفته می‌شد که دندان تیز کرده بودند تا از تفرقه‌ی مسلمانان سوء استفاده کنند.
❓توی این شرایط، آیا سکوت بهترین گزینه نبود برای بدتر از این نشدنِ اوضاع؟ لذا امام با ارزیابیِ شرایط موجود به این نتیجه رسیدند که اگه اصرار کنند رویِ حقشان و در مقابلِ ظلم‌هایی که به همسرشان شده بأیستند، این‌جا جنگِ داخلی پیش می‌آید، خون‌های زیادی ریخته می‌شود، تفرقه ایجاد می‌شود بینِ مسلمانان و در نهایت زحمات پیامبر هدر می‌رفت.
🗣 امام در خطبه حزن آلودِ شقشقیه این‌طور اوضاع رو تشریح می‌کنن:
👈 "دراین اندیشه بودم که آیا با دست تنها به پا خیزم (و حق خود و مردم را بگیرم) و یا در این محیط پرخفقان و ظلمانی که پدید آمده صبر کنم؟ محیطی که پیران را فرسوده و جوانان را پیر و مردان با ایمان را تا واپسین دم زندگی به رنج وا می دارد، سرانجام دیدم صبر کردن به عقل و خرد نزدیکتر است و لذا صبر پیشه کردم ولی به کسی می ماندم که خاشاک چشمش را پر کرده و استخوان راه گلویش را گرفته، با چشم خود می دیدم، میراثم را به غارت می برند".
